بررسی تاثیر جوشانده چای سیاه بر پروماستیگوت‌های انگل لیشمانیا ماژور در شرایط برون‌تنی

   لیشمانیوز جلدی یکی از بیماری­های آندمیک در برخی از نقاط ایران بوده و از جمله بیماری­های انگلی است که فاقد داروی درمانی موثری می­باشد. در این مطالعه، تاثیر جوشانده چای سیاه بر رشد پروماستیگوت­ها در شرایط برون­تنی (In vitro) مورد بررسی قرار گرفت. پروماستیگوت­های لیشمانیا ماژور تکثیر و در پلیت­های کشت سلولی 24 خانه­ای به میزان 3 میلیون انگل در هر میلی­لیتر در محیط تازه پاساژ داده شدند. جوشانده چای سیاه به نسبت­های 10، 20، 30 و 40 درصد حجم نهایی به سوسپانسیون کشت سلولی اضافه گردیده و پلیت­ها به انکوباتور 26 درجه سلسیوس انتقال داده ­شده و در فواصل 5/0، 1، 5، 24، 48 و 72 ساعت پس از مواجهه روند رشد و تکثیر آن­ها ارزیابی گردید. اثربخشی جوشانده چای سیاه بر پروماستیگوت انگل با استفاده از روش شمارش مستقیم و نیز آزمون MTT (3-(4, 5-dimethylthiazolyl-2)-2,5-diphenyltetrazolium bromide)سنجیده شد و نتایج با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک­طرفه مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتابج حاصل از شمارش مستقیم و آزمون MTT نشان داد که تعداد پروماستیگوت‌ها در گروه­های تیمارشده با غلظت­های 10، 20، 30 و 40 درصد جوشانده گیاه چای سیاه 24، 48 و 72 ساعت  پس از کشت کاهش یافته ولی در گروه کنترل از روند رشد طبیعی تبعیت می‌نمود که در مقایسه با گروه‌های تحت آزمایش دارای اختلاف معنی­دار (05/0p